เรื่องเล่าของลูกคนกลาง

สวัสดีค่ะ วันนี้หนูอยากจะมาเล่าเรื่องของครอบครัวหนูให้ฟังค่ะ ตอนนี้หนูอายุย่างสิบห้า ถาฐานะครอบครัวถือว่าดีเลยค่ะ มีทุกอย่างที่อยากได้ พ่อให้ตังอาทิตละ6-7ร้อย แต่ส่วนตัวหนูไม่พอใช้ค่ะ เพราะหนูยังมีของที่หนูอยากได้เยอะหนูเลย เริ่มเป็นนายหน้าติ้กตอกค่ะ ตังได้เยอะเยอะอยู่นะคะ แต่มีวันนึหนูนอนดึกเพราะตัดคลิป สักพักก็เผลอหลับไป ตื่นมาก็สายแล้วค่ะ ไปโรงเรียนไม่ทัน หนูเลยนั่งตัดคลิปต่อ จนเสร็จ พอช่วงบ่ายๆค่ะ แม่โทรมา ด่าหนูยับเลยค่ะ แล้วก็ไล่ให้หนูลาออกจากโรงเรียน แล้วก็ด่าหนูต่างๆนาๆ แม่ด่าหนูว่า“มุงมีปัญหาอะไรนักหนา อยากได้ผัวหรอ” ซึ่งหนูก็งงเลยค่ะ ร้องไห้ไปพิมพ์ไป แม่ไม่เคยเป็นที่ปรึกษาของหนูเลยค่ะ หนูบอกอะไรไปแม่ก็จะบอกว่าเป็นเพราะหนูเอง หนูเลยไปอยากพูดอะไรแบบนี้ด้วย พอหนูทะเลาะกันกับแม่ แม่ก็ไม่ยอมค่ะ ด่าหนูว่า อิสมองหมา ไปโรงเรียนได้ความคิดแบบนี้มาหรอ ลืมบอกนะคือแม่หนูเป็นคนที่ชอบลงไม้ลงมือตอนอยู่ด้วย แต่ตอนนี้แม่ไปทำงานที่ต่างจังหวัด คือตอนเด็กๆครอบครัวหนูไม่ค่อยมีตังใช้ค่ะ พอแม่เริ่มมีรายได้ เริ่มทำธุระกิจกับพ่อ เริ่มมีตังขึ้นเรื่อยๆ เริ่มซื้อของให้ พาหนูไปจัดฟัน ซื้อโทรศัพ ไอแพดให้ พาไปเที่ยวทุกที่ค่ะ ตอนนั้นมันก็ดีอยู่หรอกค่ะ แต่พอเวลาผ่านไป หนูเป็นวัยรุ่นเริ่มอยากไปไหนมาไหนเริ่มอยากไปเที่ยวกับเพื่อน แน่นอนค่ะ แม่ไม่ให้ไป แม่ก็จะบอกว่า กูพาไปทุกที่แล้วยังจะอยากไปไหนอีก ตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะ แต่พอนานๆ แม่ก็เริ่มด่าในเรื่องเล็กๆน้อยๆ พอใช้เราทำนั่นทำนี่ ก็บอกว่าจะเอาไอแพดคืน เอสโทรศัพคืน เพราะแมเป็นคนหนูใช้ให้หนูใช้เฉยๆแต่ไม่ได้เป็นเจ้าของ ค่ะ หนูเสียใจมากค่ะ หนูไม่เคยได้ออกไปไหนกับเพื่อนหรือคนเดียวเลย ไปเฉพาะตลาด เวลามีงานลอยกระทง งานอะไรหนูจะได้อยู่บ้าน หนูไม่เคยคุยกับแม่แบบเป็นกันเองเลยค่ะ เพราะเขาบอกว่ากุเป็นแม่ ไม่ใช่เพื่อนอย่ามาพูดแบบนี้กับกุ อยากให้พี่ๆเข้าใจหนูมากค่ะ เพราะหนูเก็บไว้แบบนี้คนเดียวไม่ไหวค่ะอยากระบาย